قدس آنلاین- «برجام» نماد مشخص و واضحی از غیر قابل اعتماد بودن اروپایی‌ها در قبال ایران است. در طول چهار دهه‌ که از عمر انقلاب اسلامی می‌گذرد، انواع کینه ورزی‌ها و فتنه انگیزی‌ها علیه ملت ایران از سوی اروپا انجام شد و همیشه هدف آن‌ها این بود که در بدنه کشور و بویژه بین مردم و مسئولان تفرقه ایجاد کنند.
 آن‌ها اغلب نقش پلیس خوب را در قبال ایران بازی می‌کنند و در آخرین مورد با مکاری و تظاهر به پایبندی به «برجام هسته‌ای»، در تلاش هستند «برجام موشکی» را در پیش بگیرند و توپ را در زمین ایران بیندازند، در حالی که به قول رئیس جمهور محترم در سال ۱۳۹۲، اروپا چشم به دهان کدخدای دنیا یعنی آمریکا دوخته است. اینکه توقع داشته باشیم اروپا مسیر و راهش را از آمریکا جدا و در قبال ایران سیاست مستقلی پیشه کند، بیشتر به یک آرزو و خیال شبیه است. آن‌ها به دلایل زیادی همچون مبادلات تجاری بالا با آمریکا، سیاست‌های خودشان را در موارد گوناگون نظیر برجام، توانمندی موشکی ایران، مسائل منطقه‌ای و موضوع حقوق بشر با ایالات متحده هماهنگ می‌کنند و پیگیری و مقایسه اظهارات موگرینی طی چند ماه اخیر درباره برجام و مسائل ایران، نزدیکتر شدن لحن و نگاه اروپا را به آمریکا در قبال ایران بیشتر قابل لمس کرد و عبرت دیگری را برای کسانی که نسبت به اروپایی‌ها خوش خیال بودند، رقم زد. اگرچه برخی حامیان برجام زمانی که موضع تند ترامپ را در قبال برجام دیدند، سعی کردند سر زلف برجام را به گردن اروپا گره بزنند و نقش آمریکا را در توافق هسته‌ای ناچیز قلمداد کنند. حال آنکه حتی پس از برجام، تحریم‌های بانکی کشورهای اروپایی در قبال ایران همچنان پا برجاست و در مقابل ترامپ نیز بصراحت بیان می‌کند برای نقض برجام به اروپایی‌ها نیازی ندارد و این آمریکاست که سخن نهایی را خواهد زد.
از این رو، اروپایی که نمی‌تواند مستقل از آمریکا تصمیم گیری کند و نسبت به پیشرفت ایران عنود و خسیس است و حتی در دشمنی در برخی موارد گوی سبقت را از آمریکا ربوده، چشم امید داشتن به آن کاری عبث و بیهوده است. بنابراین فضای سیاسی کشور نباید به حیاط خلوتی برای اروپایی‌ها تبدیل و ریشه دخالت‌ها و نفوذهای تدریجی و حتی علنی آن‌ها در امور کشور باید به طور کامل خشکانده شود.